Superhero

Sanırım yine en doğru yol beyaz sayfaları kirletmek. Bol ışık alan bir yere oturup elime kalemi almak içimden geçenleri aktarmaya yetecek mi bakalım koca adam.

Yüzündeki çizgilerden başlayabilirim seninle olan yolculuğa. Güldüğünde seni dünyanın en yakışıklı adamı yapan o çizgilerden. Birer kanıt, birer anı onlar yüzünde. Benden, annemden, bizden. Ailemizden birer anı...

Çok şanslı olduğumu söylemeliyim önce. Dünyaya gelirken aileni, anne, babanı seçme hakkı tanımıyorlar sana. Bir nev-i rastgele. Ben senin oltana takılmış bir balığım. Sudan çıktığımda senin kovanda yeniden hayat bulan bir balık. Balık olma durumumdan da hoşlanmazsın sen bu satırları okurken. Çünkü sen tuttuğun balıkları geriye bırakırsın. Özgür olsun, uzunca yaşasın istersin, bilirim. Başka hayat yaşama şansı sunulsa yine biz olmayı seçerim ben şüphesiz.

Gözümün içine bakan, o ışığı keşfeden, gözlerimin içini güldüren adam: Babam. Bütün madalyaları, bütün Oscarları, bütün plaketleri ''ilk'' sana verdim, sana astım ben. Her şeyin ilki sende. En içten sana sarılıp ağladım, en içten seninle güldüm. Beni hep anlamaya çalıştın. Elimi uzattığımda hemen tutacak kadar yakın oldun. Hep öyle oldu. Hala öyle. Öyle olmaya devam edecek.

Her zaman arkamda olduğunu bilmek çok güzel.
Seninle uzun yürüyüşler yapıp sohbet etmek çok güzel.
Seni mutfakta görmek ve senin yaptığın yemekleri yemek çok güzel.
Seninle çakır keyif olmak çok güzel.
Seninle eğlenmek ve senin yanında gülmek çok güzel.
Beni sevmen çok güzel.
Seni sevmek çok güzel.

Bir gün değil, her gün söylediğim cümle: ''İyi ki varsın Superhero!''